Groeten uit Penticton in het Zuidwesten van Canada. In Blue River werkte de internet verbinding op de camping helaas niet en een dag later overnachtten we ergens in de middle of nowhere, hopelijk lukt het me nu wel om mijn verhaal online te krijgen. Enfin, hier zijn onze ervaringen.
In Blue River hebben we 's ochtends de fietsen gepakt en zijn we naar de overkant van de grote weg gereden waar we het fantastische luxe heliski resort van Mike Wiegele hebben bezocht. We hebben een uitgebreide rondleiding door het complex gekregen en ook Mike Wiegele himself de hand geschud. Wiegele, van oorsprong een Oostenrijker, is een van de pionieren op heliskigebied en heeft een indrukwekkend imperium opgebouwd. Zijn bedrijf is het grootste heliskibedrijf ter wereld van 1 eigenaar. De gasten logeren in luxe bungalows en de heli landt op hun eigen terras. Hoe luxe kan je het hebben?
Daarna hebben we onze spullen gepakt (Lynn had ondertussen al een 2-jarig vriendinnetje op de camping. Erg grappig, ineens stonden er 2 hummeltjes in onze caravan). We vervolgden onze reis richting zuiden en we zagen het landschap veranderen. Mooie groene weiden en groene bomen. Tijdens een stop onderweg ontmoetten we een ouder Fries echtpaar dat al 40 jaar hier woont en het leuk vond Nederlands te praten. Edward wilde eigenlijk richting Revelstoke, maar dat bleek toch wat ver. Hij kon
het echter niet laten om de onverharde 'shortcut' te nemen. Hobbeldebobbel 15 km lang. Lynn vond het wel leuk, haar moeder iets minder. Niet alleen het gehobbel duurde eeuwig, Ilse moest ook telkens uit de auto om te filmen en fotograferen hoe Edward over de hobbels reed. Suuuuuper interessant.. whooohaaaaaa, gaap. Maar het gehobbel bleek niet voor niets. Volgens de kaart moest er ergens hier langs de weg, onderaan het meer (Adams Lake) een camping liggen.
Maar er stond geen bord... We hebben toch maar het risico genomen en zijn over de smalle onverharde weg naar beneden gereden, terwijl we hoopten geen tegenligger tegen te hoeven komen. Onderaan het meer lag inderdaad de camping. Geen faciliteiten, maar dat hoefde ook niet omdat we in Blueriver onze accus en watertanks hadden gevuld. We konden de caravan zo op het kiezelstrand parkeren (chapeau voor Edward die dat daar krijgt gemanouvreerd, ongelooflijk). We genoten van een biertje in de laatste zon op het strand, terwijl Lynn met kiezelsteentjes op het strandje speelde.
De volgende ochtend was het uitzicht vanuit onze tent bedstede fenomenaal over het spiegelgladde meer. Dit was wel een van onze mooiste kampeerplekken ooit. Na een lekker ontbijtje met getoaste bagels met creamcheese vervolgden we onze reis langs de meren van de Shuswap, Okanagan en Skaha. We merken dat we steeds handiger worden met de caravan, hoewel we hier wel een foutje hadden gemaakt door de koelkast op stroom te hebben laten staan en daardoor de waterpomp niets meer deed en het gasalarm op tilt sloeg. Enfin, weer iets geleerd en gelukkig trekt de caravan niet de accu van de auto leeg. De volgende camping moest dus wél met electro en water zijn. We besloten ook de route een beetje te veranderen en pas op de terugweg langs revelstoke te rijden en nu meteen naar het Zuiden te gaan.
Gisteren (zondag) was eigenlijk de minst leuke dag tot nog toe. Lynn was super jengelig de hele reis. Ze was moe, maar wilde nauwelijks slapen (alleen 's ochtends een uurtje). Over het algemeen slaapt ze hier 's nachts korter dan thuis omdat ze 's avonds later op blijft (dat gaat prima) en 's ochtends ook eerder wakker wordt omdat we niets kunnen verduisteren (we proberen het wel, met een dekentje over haar tentje, net een vogeltje in een kooitje). Onderweg zijn we een paar keer gestopt, zodat Lynn een beetje kon spelen. Bij Penticton hebben we een tijdje gezocht naar een geschikte camping. De RV parks zijn over het algemeen vrij krap. Uiteindelijk vonden we een leuke camping, maar die lag aan een meer zonder strandje en dat leek ons een beetje te link met Lynn. Op dit moment staan we op een camping hoog boven het Skaha lake maar wél met verwarmd zwembad. Bij aankomst zijn we dus meteen in het zwembad gedoken. Daarna was Lynn zo moe dat ze niet meer kon slapen. Alleen maar jengelen en krijsen (schaam, schaam). Zo erg hebben we het hier nog niet meegemaakt. Vandaag willen we eigenlijk een stuk van de Kettle Railwazy gaan fietsen, maar op dit moment (ochtend) ligt Lynn weer in bed omdat ze alweer om half 6 vanochtend wakker was (en wij dus ook!). We profiteren even van de rust en doen een wasje. Edward speelt voor loodgieter omdat we een lek in de waterslang hadden (eronder stonden bakken met etenswaren, die liggen nu te drogen in de zon).
We zijn hier niet ver van de grens met de Verenigde Staten. Volgens planning gaan we morgen de grens over en rijden we via Seattle naar Vancouver Island. We zullen wel zien. Groetjes aan iedereen!
Pour les Francophones
Salutations de Penticton dans le sud ouest de Canada. A Blue River l'internet ne marchait pas et le lendemain nous avons campé au bord d'un lac (Adams lake) en plein nature. Actuellement nous nous trouvons sur un camping, donc on espère pouvoir vous donner des nouvelles.
Samedi matin nous avons d'abord pris nos vélos pour visister le village de Blueriver et le domaine de heliski de Mike Wiegele, un autrichien qui a fondé son entreprise de heliski il y a 40 ans. C'est un des pionniers dans ce domaine. Nous étions accueilli par Wiegele lui-même, un vrai honneur. C'est le grand luxe là bas, avec des heliports devant les bungalows de luxe. Impressionnant!
Après notre visite, nous avons pris nos affaires et sommes partis direction le sud. D'abord nous voudrions partir vers Revelstoke, mais nous avons decidé de changer l'initeraire et visiter Revelstoke sur notre chemin de retour. Bref. Evidemment, Edward a trouvé une petite route non goudronné. 15 km de trous, pier que notre chemin de l'Echelle. Bonnard avec notre caravane... Finalement, le choix de route n'etait pas si mal car nous avons trouvé une superbe place pour camper au bord du lac. Vous verrez les photos...
Le lendemain (hier), nous sommes partis de bonne heure afin de poursuivre notre route direction sud au bord des lacs de Shuswap, Okanagan et Skaha. Lynn était franchement assez chéant. Trop fatigué, pas envie de dormir. Heureusement nous avons trouvé un camping avec piscine, mais après la piscine elle était tellement crevée, qu'elle n'arrivait plus à trouver son sommeil. Pas très cool pour nos voisins sur le camping. Je suis très contente q'elle s'est recouchée maintenant et que je trouve un moment pour lire et ecrire pendant que Edward joue au bricoleur. Il y a une fuite dans un tuyeau dans la caravane et tous nos courses sont trampes. Il fait beau ici avec du vent, donc ça seche vite et je crois qu'il a réussi de le réparer. Cet après midi nous allons faire du vélo sur le Kettle Way, c'est un chemin de fer abandonné de 500 km sur lequel ils ont fait des pistes pour vélos. A bientot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten